Dlaczego Kościół Katolicki sprzeciwia się przerywaniu ciąży? Potrzebuje odpowiedzi na to pytanie ale odpowiedz ma byc na co najmniej 1.5 strony. Prosze o szybką odpowiedz!.
źródło:
Problem przerywania ciąży i liberalizacji prawa w tym zakresie niemal na całym świecie stał się przedmiotem ostrych dyskusji. Miałyby one mniejsze znaczenie, gdyby nie chodziło o sprawę życia ludzkiego, które jako pierwsze i podstawowe dobro należy bezwzględnie strzec i rozwijać. Jest to jasne dla każdego, chociaż wielu stara się szukać powodów, by wbrew oczywistym faktom nawet przerywanie ciąży mogło służyć temu celowi. Jest rzeczą zdumiewającą, że gdy z jednej strony widzimy nasilanie się sprzeciwu wobec kary śmierci i wszelkiej postaci wojny, zauważa się, że przerywanie ciąży zyskuje coraz szerszą aprobatę prawną, albo całkowitą, albo też objętą pewnymi obwarowaniami, chociaż są one dość luźno traktowane. Kościół nie może tego problemu pominąć milczeniem, ponieważ jasno zdaje sobie sprawę z tego, że do jego obowiązków należy obrona człowieka przed tym wszystkim, co mogłoby go zniszczyć lub narazić na utratę godności. Ponieważ Syn Boży stał się człowiekiem, dlatego każdy jest już Jego bratem ze względu na wspólne człowieczeństwo, i jest powołany, by stać się chrześcijaninem dla otrzymania od Niego zbawienia.
W wielu krajach władze publiczne, które przeciwstawiają się usankcjonowaniu przez prawo dopuszczalności przerywania ciąży, są przedmiotem gwałtownych nacisków, by dały się do tego nakłonić. Mówi się, że nie narusza to niczyjego sumienia, ponieważ każdemu pozostawiłoby się swobodę wybrania własnego zdania, a także utrudniłoby się narzucanie innym własnego zdania. Żąda się “pluralizmu etycznego” jako naturalnej konsekwencji “pluralizmu ideologicznego”. Tymczasem chodzi o zagadnienia, które bardzo różnią się między sobą. Działania bowiem dotykają dobra innych szybciej niż czyste opinie. Nikomu przy tym - pod żadnym pozorem - nie wolno powoływać się na wolność opinii, gdy zostają naruszone prawa drugich, zwłaszcza prawo do życia.
Liczni chrześcijanie świeccy, zwłaszcza lekarze, politycy i pełniący ważne funkcje, jak również stowarzyszenia ojców i matek, stanowczo przeciwstawiali się świadomie prowadzonej kampanii na rzecz owej wolności opinii. Przede wszystkim zaś Biskupi zebrani na Konferencjach Episkopatu oraz poszczególni Biskupi we własnym imieniu uznali za stosowne - bez żadnej dwuznaczności - pouczyć wiernych o tradycyjnym nauczaniu Kościoła(2) Dokumenty te, uderzająco zgodne ze sobą, jasno podkreślają to, co należy się życiu ludzkiemu stosownie do wymagań natury człowieka i nauki chrześcijańskiej. Zdarza się jednak, że często spotykają się one z pewną rezerwą, a nawet całkowitą dezaprobatą.
Święta Kongregacja Nauki Wiary, stosownie do powierzonego sobie zadania promocji, a także strzeżenia wiary i obyczajów w Kościele powszechnym(3) postanowiła przypomnieć wszystkim wiernym główne zasady tego nauczania. W ten sposób, odzwierciedlając jedność Kościoła, autorytet Stolicy Świętej pragnie umocnić to, co pomyślnie w tej sprawie uczynili już Biskupi. Ma także nadzieję, że wszyscy wierni, nie wyłączając nawet tych, którzy zostali zachwiani z powodu istniejącej różnicy zdań i nowych poglądów, wyraźnie zrozumieją, że nie chodzi tu o opinię, którą przeciwstawia się innym opiniom, lecz o przekazanie stałego nauczania najwyższego Urzędu Nauczycielskiego, który wykłada normy postępowania w świetle wiary(4) Jest więc jasne, że niniejsza Deklaracja jest poważnym zobowiązaniem dla sumień wiernych(5) Niech Bóg sprawi, by przez nią zostali oświeceni także wszyscy inni ludzie na świecie, którzy szczerym sercem pragną “czynić prawdę” (por. J 3, 21).