Romantyzm silnie zaznaczył się na pejzażach Caspara Davida Friedricha ( 1774- 1840).
Jeżeli na jego obrazach znajduje się człowiek , jest on przedstawiony na tle pejzażu , jako integralna część wzniosłej , monumentalnej natury.
Wychowywał się religijnej rodzinie w Greifswaldzie na Pomorzu. Od 1790 uczył się malarstwa w pracowni Sama Quistropa, który zachęcił młodego Friedricha do malowania pejzaży. Kiedy w 1798 roku przeprowadził się do Drezna , zaczął chodzić do tamtejszej Akademii Sztuk.
Szukał natchnienia religijnego w surowej naturze północnych Niemiec, obcowanie z naturą wymagało jego zdaniem całkowitej samotności. Natura był dla tego malarza tym , czym była dla romantycznych poetów , źródłem niewyczerpanego natchnienia , miejscem obcowania z Istotą Wyższą. Największy zachwyt budziła w nim natura pełna grozy i majestatu , przy której człowiek czuł się małym i nieporadnym, takie krajobrazy spotykał miedzy innymi w górach . Na swoich obrazach uwieczniał nie tylko naturę , ale także swoje odczucia , jakie w nim budziła. Odkrywał w naturze pierwiastek boski i później uwieczniał go na swoich płótnach.
Był duchowym ascetą , stronił od sławy i przepychu, był wielkim patriotą. Był znajomym Goethego i Kleista, jego obrazy były kupowane przez Fryderyka Wilhelma III , króla pruskiego.
Tytuły jego najbardziej znanych obrazów to :,Podróżnik po morzu chmur" , ,Morze w poświacie księżyca" , ,Morze lodowe" , , Mnich nad brzegiem morza" , ,Opactwo w dębowym lesie" , ,Kredowe skały Rugii" , ,Na żaglowcu" , ,Watzmann" , ,Fazy życia" .
może to Ci się przyda.