Historia O kainie I Abla uczy że nie wolno zabijać niewinnych ludzi bo czeka nam kara.
Ze sprawozdania o Kainie i Ablu możemy się wiele nauczyć. Apostoł Jan zachęca chrześcijan, by się nawzajem miłowali, „nie jak Kain, który pochodził od niegodziwca i zabił swego brata”. Uczynki Kaina „były niegodziwe, natomiast jego brata — prawe”. Jan pisze również: „Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że w żadnym zabójcy nie pozostaje życie wieczne”. Sposób, w jaki traktujemy współchrześcijan, wpływa na naszą więź z Bogiem i widoki na przyszłość. Nie możemy nienawidzić współwyznawcy, a mimo to cieszyć się uznaniem Bożym (1 Jana 3:11-15; 4:20).
Kain i Abel zapewne byli podobnie wychowywani, ale Kainowi brakowało wiary w Boga. W gruncie rzeczy przejawiał takiego ducha jak Diabeł, pierwszy ‛zabójca i ojciec kłamstwa’ (Jana 8:44). Z przykładu Kaina wynika, że każdy może dokonać wyboru, że ci, którzy świadomie grzeszą, oddalają się od Boga, oraz że Bóg karze zatwardziałych grzeszników.
Natomiast Abel wierzył w Boga. To właśnie „dzięki wierze Abel złożył Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, przez którą to wiarę dano mu świadectwo, że jest prawy, gdyż Bóg zaświadczył o jego darach”. Choć Pismo Święte nie zawiera żadnej wypowiedzi Abla, to „jeszcze mówi” on do nas przez swą przykładną wiarę (Hebrajczyków 11:4).
Abel był pierwszym z wielu niezłomnych sług Bożych. Jego krew, która ‛wołała do Pana z ziemi’, nie została zapomniana (Rodzaju 4:10; Łukasza 11:48-51). Jeśli będziemy przejawiać taką wiarę jak Abel, my też będziemy się cieszyć cenną i trwałą więzią z Bogiem.