Słowo “occultus” pierwotnie znaczyło “ukryte, tajemnicze, ezoteryczne i nieznane możliwości człowieka”. Dotyczyło sfer wszelkiego rodzaju ponadnaturalnych fenomenów, związanych z magią, wróżbiarstwem, spirytyzmem, czarnoksięstwem, fałszywymi religiami i wszelkiego rodzaju działalnością poszukiwania mocy, mądrości, poznania, uzdrowienia lub przewodnictwa poza możliwościami pięciu naturalnych zmysłów człowieka: wzroku, słuchu, dotyku, smaku i powonienia. Zawierało także próby zdobycia poznania ze sfer pozarozumowych, takich jak: misteria, tajemnice, lub cokolwiek innego, zakrytego przed naszymi naturalnymi zmysłami; a także kontakty z ponad-naturalnymi siłami, działającymi na korzyść człowieka i na jego rozkaz.
Kabała jako nauka oferuje swój sposób badania świata - poprzez rozwój dodatkowych zdolności człowieka w odczuwaniu otaczającego go świata. Słowo “Kabała” (hebr. otrzymanie) wyraża dążenie do otrzymania wyższego uświadomienia, odczucia prawdziwego obrazu świata.
Kabała, tradycyjnie i najczęściej używany termin na określenie tajemnych nauk judaizmu i mistyki żydowskiej. W szerokim sensie oznacza wszystkie ezoteryczne kierunki w judaizmie, które powstały do końca okresu Drugiej Świątyni i odgrywały żywą rolę w historii Izraela.