Poeta jest ważną osobą w życiu narodu. To on kreował nowy wizerunek dotychczasowych zdarzeń. Jego poezja niebywale miała wpływ na życie nie tylko całej ojczyzny, ale też na siebie samego. Poeta musi stać ponad ludem, posiadać natchnienie od Boga, musi umieć ując zbiorowość.Poezja traktowana była jako absolut. Miała odzwierciedlać wielkość autora i dwoistość świata, w jego materialnym i duchowym wymiarze. Konrad bohater III cz. ,Dziadów" był właśnie romantycznym poetą a zarazem wielkim bojownikiem.
Konrad jest co prawda człowiekiem pełnym pychy, przekonanym o własnej wyjątkowości, a co najważniejsze jest poetą, który ma ambicję przewodzić narodowi i zbawić ludzkość. Ma poczucie misji, wie że stoi przed zadaniem, które go przerasta. Jednak dla sprawy narodu gotów jest poświęcic własne życie, wystąpić nawet przeciw Bogu i skazać własną duszę na potępienie. Wykorzystują to diabły, próbujące przejąc władze nad Konradem, popychając go w scenie II ( Wielka Improwizacja) na skraj bluźnierstwa. Z pomocą bohaterowi przyjdzie Ksiądz Piotr, dzięki egzorcyzmom przbliży on Konrada do celu- odnalezienia idei, dla której warto oddać życie.
W podanym fragmecie Wielkiej Improwizacji Konrad zwraca się do Boga i natury, bluźni wobec Stwórcy. To co mówi, mówi spontanicznie. Bohater jest pewien swojej potęgi twierdzi, że jest większa od samego Boga , (…) Jam tu przybył, widzisz jaka moja potęga!". Kocha ojczyznę ponad życie, zrobi dla niej wszystko. Jego idea dotyczny wyzwolenia narodu. Jest nieszczęśliwy z powodu niezrozumienia jego poezji przez ludzi. Konrad jest panem swojego tworzenia, jego poezja jest wieczna, trwała, wzywa do walki, daje siłę.
Bohater chce zadziwić i uszczęśliwić cały świat. Podejmuje się tego działania. Młodzieniec utożsamia się z narodem, chce tworzyć dzięki swojej poezji. Konrad czuje, że posiada wielką moc, która pomoże mu przezyciężyć złe siły. Bohater będzie próbował walczyć z Bogiem o prymat, o możliwości rządzenia światem i ludzkością. Dostrzega, że z bogiem łaczy go wiele, jak choćby fakt, że poeta sięga w swych utworach absolutu, tworzy nieśmiertelność, a sam poeta jest nieśmiertelny ,Bo jestem nieśmiertelny!". Jak już wspomniałam Konrad domaga się od Boga władzy nad światem i ludźmi. Jednak władza, której pragnie, ma być większa od tej, jaką ma Bóg. Młodzieniec chce władać duszami, a jest to o wiele więcej, niż władanie ich życiem lub śmiercią. Dramatyczne wezwanie , Daj mi rząd dusz" jest potwierdzeniem jego pragnienia o nieograniczonej władzy nad ludzkościa w imię jej dobra i dobra narodu. Niczym Chrystus pragnie wziąć na siebie całe brzemię grzechów, problemów i spraw ludzi. Czuje się do tego upoważniony, mówi , Ja i ojczyzna to jedno. Nazywam się Milijon- bo za milijony kocham i cierpię katusze" Twierdzi, że podoła temu wezwaniu, jest gotów podjąć ryzyko. Niczym mitologiczny Prometeusz występuje przeciwko Najwyższemu, czyniąc to w imię miłości do ludu. Bóg milczy, pozostając głuchy na wezwania Konrada, który coraz bardziej unosi się w swoim buncie. Przeżywa prawdziwy haragan uczuć i zmieniających się nastrojów. Nawet jeśli Bóg go zniszczy, będzie to jego tryumf- Konrad zostanie zauważony przez Stwórcę.
Tak więc, Konrad jest typowym przykładem romantycznego poety, który kocha swą ojczyznę i podejmuje się jego wyzwolenia, i ludzkości.