Unia w Krewie została zawarta 14 sierpnia 1385 roku. Była unią personalną. Królestwo Polski i Wielkie Księstwo Litewskie pozostawały osobnymi państwami połączonymi osobą wspólnego władcy - Jagiełły, który przyjął wraz z możnymi i ludem Litwy chrzest pod imieniem Władysław. Władysław Jagiełło pojął też za żonę Jadwigę, która nie była jedynie królową - małżonką, gdyż do śmierci zachowała tytuł króla Polski. Zaślubienie Jadwigi przez Władysława Jagiełłę dało początek nowej dynastii - Jagiellonów. Zobowiązaniem Władysława Jagiełły było odzyskanie dla Królestwa Polskiego ziem utraconych na rzecz Wielkiego Księstwa Litewskiego i - przede wszystkim - Zakonu Krzyżackiego. W związku ze stałym przebywaniem króla i jednocześnie wielkiego księcia w Krakowie, Litwa otrzymała namiestnika - Skirgiełłę, a następnie Witolda. Co ciekawe, Unia w Krewie zapowiadała inkorporację Litwy do Polski - zapis ten nie został zrealizowany, choć konsekwentnie pojawiał się w kolejnych aktach unijnych. Unia w Krewie zapoczątkowała proces zacieśniania więzi pomiędzy Polską a Litwą, jednocześnie znacznie wzmocniła pozycję obydwu państw, gwarantując im ważne znaczenie na arenie Europy i zdolność do efektywnych działań na wschodzie i przeciwko Zakonowi Krzyżackiemu. Polsce zapewniła ciągłość dynastyczną, polskiemu Kościołowi zaś dała prestiż przeprowadzenia chrystianizacji sąsiedniego kraju - ustanowiono biskupstwo w Wilnie.