Konstytucja Francji – akt prawny o najwyższej randze (konstytucja) we francuskim systemie prawnym, określający podstawy ustroju państwa francuskiego, podmiot władzy w państwie, a także sposób wykonywania przezeń władzy, oraz określający prawa i obowiązki obywateli. 1. Konstytucja 1791 roku
2. Konstytucja roku I – 1793, tzw. konstytucja jakobińska
3. Konstytucja roku III – 1795, tzw. konstytucja dyrektorialna
4. Konstytucja roku VIII – 1799, tzw. konstytucja konsularna
5. Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII – 1814, restauracja Burbonów
6. Akt dodatkowy do konstytucji cesarstwa - 1815, sto dni Napoleona
7. Karta konstytucyjna 1830 roku – monarchia lipcowa
8. Konstytucja II Republiki – 1848
9. Konstytucja II Cesarstwa – 1852
10. Konstytucja III Republiki – 1875, trzy oddzielne akty prawne
11. Konstytucja Rządu Vichy – 1940
12. Mała Konstytucja 1945 roku
13. Konstytucja IV Republiki – 1946
14. Konstytucja V Republiki – 1958, ze zmianami obowiązuje do dziś
Ciekawostki[edytuj]
* Francja bywa określana mianem "laboratorium konstytucji" ze względu na liczbę do tej pory uchwalonych aktów tej rangi.
* Francja była drugim krajem w Europie i trzecim na świecie (po USA i Polsce), któremu nadano konstytucję.
Na Konstytucję Francji składa się tzw. Blok konstytucyjny, w którym zawarte są:
* Karta Środowiska z 2004 roku
* Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1789 roku
* wstęp do Konstytucji z 1946 roku (dotyczący głównie praw socjalnych)
* zasady podstawowe wyznaczone przez ustawy Republiki
* cele działalności państwa o randze konstytucyjnej
Jest to konstytucja sztywna, dlatego tryb jej zmiany jest utrudniony. Wniosek o zmianę składa premier, prezydent lub deputowani francuskiego parlamentu. Zmiany są uchwalane przez Zgromadzenie Narodowe i Senat. Następnie muszą zostać zaakceptowane w ogólnokrajowym referendum, jeśli zostaną przyjęte, zmiany wchodzą w życie. W przypadku projektu prezydenta, jest on ponownie przedstawiany obu izbom (Kongresowi), który przyjmuje go większością kwalifikowaną 3/5.
Zobacz też