Jan Sobieski urodził się 17 sierpnia 1629 roku na zamku w Olesku, jako przybrany prawnuk hetmana Stefana Żółkiewskiego. Jego ojciec, Jakub, późniejszy kasztelan krakowski, miał wyjątkowe zrozumienie dla spraw edukacji, sam był zresztą człowiekiem gruntownie wykształconym. Jan Sobieski i jego brat Marek studiowali w Krakowie w słynnej szkole Nowodworskiego, później w latach 1643-1646 na Wydziale Filozoficznym Akademii Krakowskiej. Następnie bracia Sobiescy udali się za granicę, gdzie spędzili ponad dwa lata (1646-1648). W międzyczasie zmarł ich ojciec. Synowie wrócili do kraju na wieść o śmierci Króla Władysława IV i wybuchu powstania na Ukrainie. Wkrótce wzięli udział w bitwie pod Beresteczkiem (czerwiec 1651), w której przyszły król Polski został ciężko ranny. Jego brat zginął z rąk Tatarów w rzezi jeńców polskich pod Batohem rok później.Następnie, przez długi okres czasu Sobieski zajmował się głównie wojowaniem. Nie był do końca wierny Rzeczypospolitej, gdyż w czasie najazdu szwedzkiego 16 października 1655 roku przeszedł do zwycięskiego obozu Karola Gustawa. Jednak w końcu marca 1656 roku opuścił Szwedów. Okres wieloletnich wojen – kozackiej, moskiewskiej i szwedzkiej rozszerzył horyzonty wojskowe Jana Sobieskiego. Przebywając w obozie Szwedów nauczył się wiele, jak również w bitwie pod Warszawą (1656) czy pod Beresteczkiem.W obozie Jana Kazimierza przyjęto go z otwartymi ramionami, a w nagrodę za znakomitą postawę bojową otrzymał godność chorążego koronnego.
Jan III Sobieski został królem, ponieważ:
- Wygrał Odsiecz Wiedeńską (1683 r.).
- Był nazywany Obrońcą Wiary lub Lwem Lechistanu.
- Był wykształcony i prowadził zwycięskie bitwy.
Jedną z przyczyn wyboru Jana III Sobieskiego na króla polski była wygrana przez niego w 1683 roku odsiecz wiedeńska, w której jego rozdziały rozgromiły armię turecką. Wieść o bitwie szybko się rozeszła,czyniąc przyszłego króla wielkim przywódcą, którego Polacy chcieli mieć na swoim tronie.