Pytania:
1.Określ jaką funkcję wobec zdania pierwszego pełnią dwa następne zdania.
2.Podaj powód gruntownej przebudowy warszawy przez Rosjan.
3.Zastąp synonimem termin “unifikacja” użyty użyty przez autorkę w akapicie 3.
4.Wyjaśnij porównanie “ulica po ulicy jak słój po słoju odczytać było można historię kultury narodu” akapit 5.
5.Co według autorki rejestruje Lalka?Odpowiedz na podstawie akapitu 5.
6.Określ jaką funkcję pełni cytat przywołany w akapicie 6.
7.Wyjaśnij sformułowanie "miasto bez środka"
8.Zinterpretuj twierdzenie “wszyscy bohaterowie są tam gdzie ich niema a niema ich tam gdzie są"
9.Parafraza to:
a)omówienie
b)rodzaj cytatu
c)przeróbka tekstu bądź wypowiedzi
d)aluzja
10.Na czym według autorki polegała “dwoistość” Warszawy?
odpowiedz na podstawie całego tekstu.
11.Warszawa jest,“krajobrazem po końcu świata”-pisze autorka.Wyrażenie w cudzysłowie jest
a)porównaniem
b)metaforą
c)epitetem
d)aluzja
UWAGA MOZE BYC WIECEJ NIZ JEDNA ODPOWIEDZ.
12.Co oznacza wyrażenie"polski kosmos”?
13.Podsumowanie całego tekstu jest zawarte w:
a)akapicie 10
b)ostatnim zdaniu tekstu
c)akapitach 9 i 10
d)trzech ostatnich akapitach
14.Rozprawa Ewy Paczoskiej,z której pochodzą przywołane fragmęty nosi tytuł "Lalka"cczyli rozpad świata.Odszukaj w przytoczonych fragmętach tekstow trzy argumenty popierające teze wyrażoną w jego tytule.
Ewa Paczoska
"Lalka" czyli rozpad świata.
1)W Warszawie Wokulskiego ulice inaczeją i brzydną.Pytając o przyczyny takiego ukształtowania,wspomnieć należy,ze w latach tuz postyczniowych rozpoczyna się przebudowa Królewskiego Traktu.Aleksander Kraushar tak pisze o przemianach warszawskich ulic:“gospodarka rosyjska w Warszawie po r.1863 nie oszczędzała ani własności publicznej miejskiej ani prywatnej.Padły jej ofiarą całe dzielnice śródmieścia i nadbrzeża”.
2)Ze względów strategicznych,w obawie przed nowym powstaniem,władze rosyjskie rozpoczęły w r.1867 akcje burzenia tzw.wąskiego Krakowskiego Przedmieścia.Pierwszym z szeregu zburzonych domów była kamienica Malcza […], o której mówi Wiktor Gomulicki w swym "przewodniku historyczno-pamiątkowym ":“w pamiętnych dniach kwietniowych czoło tej kamienicy upstrzone zostało licznymi kulami rosyjskiego uśmierzającego bunt żołdactwa.Przy niej też i w pobliżu nie padły pierwsze ofiary sprawy narodowej,których pogrzeb należał do najwspanialszych pochodów patriotycznych,jakie Warszawa oglądała”.
3)Krakowskie bohaterów Lalki pokazuje niejako dalszy ciąg procesu unifikacji,zamazywania charakteru i przeszłości ulicy.
4)Wracając do topografii miasta lat 70-tych i 80-tych XIX w.,dodać trzeba,ze Lalka powstaje w okresie,gdy rejon Krakowskiego Przedmieścia wyglada juz zupełnie inaczej niż w powieści.
Pan Rzecki,dążac na Miodową do starych sklepików i składów swoich znajomych,przechodzi jeszcze przez kamienice Rezlera,która w latach 80-tych juz nie istnieje.
5)Powiedzieć można,że nie tylko starzy marzyciele i romantycy sie “wynoszą”,jak mówi Ochocki w scenie zamykajacej powieść.“Wynosi się”,znika całe miasto, w którym ulica po ulicy jak slój po słoju odczytać było można historie kultury narodu.Przebieg tych zmian rejestruje,jak sądzę Lalka.
6)Nie można w niej zresztą odnależć[…],śladów ciepłego stosunku bohaterow do miasta;ulica nigdy nie daje poczucia wspólnoty,bezpieczeństwa,stając sie powoli coraz bardziej wroga i obca.Rzecki, idąc do Stawskiej przed procesem,na prózno szuka na wieczornej ulicy otuchy.
“Naraz słysze na środku ulicy:brzęk-brzęk…brzęk-brzęk!..O rany boskie,alez to aresztantów prowadzą…Co za okropna wróżba…”
[…]
7)Przemiana miasta ze swojego na cudze została w powiesci zapisana głebiej,pod powierzchnią szczególów topograficznych,które sie tu przywołuje.Prus ukazuje miasto bez"środka"odarte ze znaczeń symbolicznych,żyjące jedynie terazniejszością.Lalka jest jedną z powieści Prusa o destrukcji więzi międzyludzkich,w sposób najwyrazistszy natomiast pokazuje rozchwianie naturalnej,historycznej łączności czlowieka z przestrzenią.
8)[…]Parafrazując za Marią Janion zdanie Krasińskiego,powiedziec by można, że wszyscy właściwie bohaterowie powieści są tam, gdzie ich niema, a niema ich tam gdzie są.To miasto nie należy do nich.Niektórych Warszawa odstręcza jako prowincjonalny “staw”,innych ulice przerażają właśnie swą wielkomiejskością,bezładnym rojeniem sie tłumu. To okazuje się miastem,w którym wszyscy wszystko o sobie wiedzą,to odsłania przerażającą anonimowość przechodniów.
Dla wszystkich jest Warszawa przestrzenią niespełnienia,zagrożenia i lęku,spójnia pokazanych w LALCE mieszkańców jej przypadkowa […],wynika z interesów,nie zaś z solidarności,wspólnej historii i pamięci.
[…]
9)Warszawa w powieści Prusa jest,powtórzmy,krajobrazem po klęsce,po “końcu świata”.Trwałość polskiego kosmosu była warunkiem tożsamości narodowej w społeczeństwie bez państwa.Kiedy ta całość ulega rozpadowi,pozostają okruchy,resztki,strzępy i buble.
10)Na miejscu utraconych norm czy wartości pojawiają się “produkty zastępcze”,ponieważ życie społeczne nie znosi próżni.zęsto wtedy to co miało być wielkie,okazuje się tylko śmieszne,to,co miało być piękne,staje się kiczem.
źródło: potega słowa