Bizantyjski przepych - styl z nadmiarem ozdób, form i bogactwa, które przytłacza.
Bizantyjska sztuka, początkowo odmiana sztuki starochrześcijańskiej, potem oficjalna sztuka kościoła prawosławnego, tworzona na terenie cesarstwa bizantyjskiego i w kręgu jego oddziaływania. Wyrosła z tradycji sztuki greckiej i rzymskiej i wchłonęła elementy sztuki hellenistycznego Wschodu, zwłaszcza Aleksandrii, Antiochii, Efezu, a także Persji okresu Sasanidów. Zasadniczym jej rysem jest skłonność do przepychu i bogactwa dekoracji łączona z chrześcijańskim spirytualizmem. W sztukach przedstawiających oscylowała między antycznym, zachodnim zbliżeniem do natury i jej idealizowaniem a wschodnią stylizacją i hieratyzmem.