Galileusz, wielki włoski uczony, który prawdopodobnie w większym stopniu niż ktokolwiek inny przyczynił się do rozwoju naukowej metody badań, urodził się w 1564 r. w Pizie. Jako młody człowiek studiował na uniwersytecie w Pizie, przerwał jednak studia ze względów finansowych. Mimo to uzyskał w 1589 r. posadę wykładowcy na tymże uniwersytecie. Parę lat później został członkiem grona profesorskiego uniwersytetu w Padwie i pozostawał tam do 1610 r. W tym właśnie okresie dokonał większości swoich odkryć naukowych.
Pierwsze ważne odkrycia Galileusza dotyczyły mechaniki. Arystoteles twierdził, że ciężkie ciała spadają szybciej niż lekkie. Całe pokolenia uczonych akceptowały to twierdzenie, polegając na autorytecie greckiego filozofa. Galileusz postanowił to jednak sprawdzić; przeprowadził szereg doświadczeń i szybko stwierdził, że Arystoteles się mylił. W rzeczywistości ciała ciężkie i lekkie spadałyby z taką samą szybkością, gdyby nie fakt, iż opór powietrza hamuje ich spadek. (Nawiasem mówiąc, legenda, zgodnie z którą Galileusz przeprowadzał te doświadczenia spuszczając przedmioty z Krzywej Wieży w Pizie, wydaje się bezpodstawna).