PAST SIMPLE i PAST CONTINUOUS
najlepiej rozróżnić, gdy wiemy, czy czynność się dokonała w przeszłości czy nie. Np. takie polskie czasowniki:
namalowałem - malowałem
poszedłem - szedłem
pocałowałem - całowałem
są to pary czasowników, z których pierwsze są dokonane,bo jak namalowałem to do końca, jak poszedłem to znaczy, że doszedłem. Wskazują one na to, że czynność została zakończona. Druga kolumna czyli np. malowałem, szedłem, całowałem wskazują na brak końca tych czynności, na ich trwanie w czasie.
Te czynności, które się dokonały w przeszłości tłumaczymy w języku angielskim używając czasu PAST SIMPLE.
Te czynności zaś, które się nie dokonały, czyli nic nie wiemy o ich zakończeniu, musimy tłumaczyć używając czasu PAST CONTINUOUS.
PAST SIMPLE:
W zdaniu twierdzącym czasowniki regularne otrzymują końcówkę -d lub -ed
a czasowniki nieregularne wymagają pamięciowego opanowania (druga kolumna listy czasowników nieregularnych).
W przeczeniu pojawia się operator DIDN’T, w każdej osobie a czasownik wraca do formy podstawowej.
Pytania tworzymy z użyciem operatora DID i czasownik również wraca do formy podstawowej.
Jak to wygląda w praktyce:
Zdanie twierdzące: I saw my friend yesterday.
Zdanie przeczące: I didn’t see my friend yesterday.
Pytanie: Did I see my friend yesterday?
PAST CONTINUOUS:
W zdaniu twierdzącym pojawia się czasownik “to be” użyty w czasie Past Simple (formy was, were) oraz czasownik główny z końcówką -ing.
W przeczeniu czasownik “to be” użyty w czasie Past Simple jest zaprzeczony słówkiem “not” a główny czasownik się nie zmienia, czyli nadal ma końcówkę -ing.
W pytaniu czasownik “to be” użyty w czasie Past Simple wysuwa się przed podmiot a główny czasonik pozostaje bez zmian.
Jak to wygląda w praktyce:
Zdanie twierdzące: I was kissing my friend.
Zdanie przeczące: I wasn’t kissing my friend.
Pytanie: Was I kissing my friend?