Mówicie, że nie ma dla nas miejsca między wami, piękne panie i postawni panowie? A skąd wiecie, żeście piękni i postawni? Powiem wam. Dzięki nam - istotom brzydkim i szkaradnym! To dzięki naszemu istnieniu na waszym świecie, możecie odróżniać piękno od brzydoty, tak jak dzięki istnieniu zła, odróżniacie dobro od występku. Przemyślcie nadto, kładąc się spać w czystej pościeli, czytając “Cierpnienia młodego Wertera”, czy tak wiele nas różni, oprócz tego, co widzą wasze oczy. Czy mamy serca? Czy mamy marzenia? Czy cierpimy? Czy kochamy? Czy chcemy żyć? Spójrzcie w niebo, gdy zbiorą się chmury burzowe. Czyż nie są brzydkie, jak my? Nie chcecie na nie patrzeć, czekacie na słońce. A to one dają życie, kwiatom, trawie, zwierzynie i poetom. Zrozumcie nas i pozwólcie nam żyć, choć przez chwilę, na waszym, tak cudnym, świecie.