imiesłów przymiotnikowy teraźniejszy czynny – odnosi się do wykonawcy czynności w teraźniejszości; tworzy się go tylko od czasowników niedokonanych za pomocą końcówki “-ący”, np. robiący, śpiewający
imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny – odnosi się do przedmiotu czynności; tworzy się go za pomocą końcówek: -ny, -na, -ne i -ty, -ta, -te tylko z czasowników przechodnich, np. zrobiony, umyty
imiesłów przymiotnikowy przeszły czynny – nazywa cechy, które oznaczają wykonywanie czynności w przeszłości; tworzy się go za pomocą końcówki: “-ły”, np. zgorzkniały, posiwiały, powstały, wyrosły, wzniosły
Pozostałości historycznego imiesłowu przymiotnikowego teraźniejszego biernego traktowane są współcześnie przez nieświadomych użytkowników języka jako przymiotniki (“znajomy”, “widomy”, “rzekomy”, “ruchomy”, “świadomy”, “wiadomy”). Często zmieniły one swe pierwotne znaczenia.
Imiesłów przymiotnikowy może w zdaniu pełnić rolę przydawki lub orzecznika.