Cytat brzmi:
“Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa;
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi,
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.”
Społeczeństwo polskie porównane zostaje do lawy. Część Polaków dostosowała się do oczekiwań zaborcy, pogodziła z losem. Manifestując swoją usłużność i uległość, pozbawiła się honoru i dumy narodowej. Reprezentanci takiej postawy to ugodowcy, oportuniści i zdrajcy, wywodzący się głównie z elit. Wewnątrz lawy jednak jest coś, z istnienia czego zaborcy nie zdają sobie sprawy - gorąca, pulsująca, prawdziwa Polska, czyli większa część narodu polskiego, patrioci, demokraci, z wielką nadzieją na szybkie wyzwolenie się spod jarzma zaborcy. Cytat ten jest jednocześnie apelem, odezwą do Polaków, aby nie dali się uwieść pozornym powabom ugodowości względem zaborcy. Taką postawą należy gardzić a poświęcić się działalności konspiracyjnej, jako jedynie słusznej w ówczesnych okolicznościach.