“Inwokacja” jest skierowana najpierw do Litwy, a później do Matki Boskiej.
W “Inwokacji” jest zawarta prośba podmiotu lirycznego o powrót do kraju (choćby tylko w wyobraźni).
Podmiotem lirycznym jest tu sam poeta, który nawiązuje do wydarzeń z własnego dzieciństwa, kiedy to ofiarowany w opiekę Matce Boskiej ostrobramskiej przez własną matkę, odzyskał przytomność po ciężkim wypadku (“Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem,gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę”), podkreśla to też zaimkami: ‘moja’,‘mnie’ oraz formą czasowników: ‘widzę’,‘opisuję’,tęsknię’ itp.
Podmiot liryczny tęskni za krajem lat dziecinnych. Nastrój utworu jest bardzo uroczysty. Podmiot jest przepełniony uczuciem nostalgii (tęsknoty do ojczyzny).
Autor kocha ojczysty pejzaż i pragnie do niego wrócić. Poeta wywołuje wyobrażenie błękitu Niemna, zieleni pól, srebrnych i złotych łanów zboża, żółtego, białego i różowego koloru kwiatów.