Do około X wieku w Europie trwał okres muzyki monodycznej, czyli śpiewu jednogłosowego.
Stopniowo jednogłosowość przeradzała się w wielogłosowość, której szczyt rozkwitu nastąpił w okresie XIV - XVI w. W muzyce wokalnej z tego okresu czołowe dwie formy pieśni to:
- motet - rodzaj wielogłosowej pieśni śpiewanej raczej w kościołach
- madrygał - z języka włoskiego mandra - “trzoda”. Zrodzona w początkach XIV wieku forma wielogłosowych pieśni przetrwała do XVIII wieku. Muzycy tworząc tę wczesną formę muzyki świeckiej korzystali z sielankowych wierszy Dantego, Petrarki , Boccacio.
Na podstawie: “Sekrety Polihymni” Jerzy Waldorf (1967. Iskry)