- “Mowa jest źródłem nieporozumień”:
Kiedy rozmawia ze sobą dwoje ludzi, rozmawiają ze sobą tak naprawdę dwa światy. Każdy z nas urodził się trochę inaczej, w innym miejscu, innym rodzicom. Wychowywał się w otoczeniu rodzeństwa, lub samotnie. Każdy z nas doświadczył w życiu czegoś niepowtarzalnego, spotkał takich a nie innych ludzi, popełnił błędy, których inni się ustrzegli. Nasz język jest odzwierciedleniem naszego indywidualnego życia. Podczas dialogu z drugim człowiekiem każdy z nas posługuje się więc językiem, który może być niezrozumiały dla kogoś, kto ma inne doświadczenia. Możemy zakończyć rozmowę z poczuciem niezrozumienia, z przekonaniem, że zbyt wiele nas dzieli, abyśmy mogli się wzajemnie zrozumieć. Język jest pełen zawiłości nie tylko gramatycznych, leksykalnych czy słowotwórczych. Jest silnie zindywidualizowany i stąd wiele nieporozumień, gdy rozmawia ze sobą język X z językiem Y.
- “Zawsze ulega się urokowi tajemnicy”
To, co niezrozumiałe i tajemnicze od zawsze nęciło. Umysł ludzki podąża za tym, czego nie do końca rozumie. Inspiruje się w ten sposób własną niedoskonałością i stara się ją umniejszyć o kolejne doświadczenia. Dodatkowo lubimy się przecież bać i często poszukujemy nowych wrażeń, bodźców, zastrzyku adrenaliny. To, co tajemnicze zapewnia nam takie doznania. Tajemnice i ich odkrywanie pozwalają nam również doświadczać odrobiny metafizyki w życiu codziennym, są poezją prozy życia. I chyba stąd ich urok.